ساعت حدود شش عصراست.جلسه تمام شده.كارت ميزنم.يكی از همكارانم ميگويد: خانوم "ر" حتما با سرويس برگرديد هوا تاريك شده.حال و حوصله ی شلوغی ترمينال و سرويسهای شيفت دوم را ندارم.آرامش تنهايی را به امنيت همراه با آرامش ترجيح ميدهم.از شركت بيرون ميزنم.خورشيدی در كار نيست اما ته مانده ی نور ِ روز چهارشنبه اش،به آسمان صاف زمستانی، رنگ سورمه ای جذابی داده است.بادِ سردِ دوست داشتنی ای می وزد.زيپ كاپشنم را بالا ميكشم.هر دو بند كوله ام را می اندازم و دستانم را در جيبهای كاپشنم فرو می برم.سر چهارراه ماشين سوار ميشوم.كوله ام را بين خودم و مرد مسافری كه سوار ميشود قرار ميدهم و با خيال راحت از شيشه ماشين نگاه و فكرم را حمله ور ميكنم به دور دستها،توچال و سپيدی های بلند با آسمان سورمه ای بالای سرشان.ماشين ما در حال حركت است.چند تا لكه ی ابر كوچك هم بالای سر هومند در حال بازيند.باد در حال حركت است.آسمان به سياهی می رود.زمان در حال حركت است.غير اين باشد،جای سرزنش دارد.اما بر سكون كوهها هيچ سرزنشی وارد نيست.كوهها آنقدر كه بايد قدرتمند شده اند كه بر سكونشان خرده ای نمی توان گرفت.كوهها آنقدر كه بايد بلند شده اند كه سكوتشان جای تعجب ندارد.كوهها آنقدر كه بايد، ماندنی هستند كه سياهی شب هم نميتواند حضورشان را منكر شود.به شهر نزديك می شويم.تپه ها نمايان می شوند.تپه ها هميشه برای كوتوله هايی كه تا چانه در گل و لای فرو رفته اند حكم كوه را دارند.كوتوله هايی قد بلند، با ژستی كوهوار در شلوغی اين شهر و لابه لای آدمها و دوستها.ميدان آزادی به طرز مسخره ای چراغانی شده است.راننده صدای موسيقی محشرش را بلند ميكند و افکارم در صدای موسيقی حل ميشود.
They call me The Wild Rose
But my name was Elisa Day
Why they call me it
I do not know
For my name was Elisa Day
From the first day I saw her
I knew she was the one
She stared in my eyes
and smiled
For her lips were the co lors
of the roses
That grew down the river
ُall bloody and wild
When he knocked on my door
and entered the room
My trembling subsided
,in his sure embrace
He would be my first man
and with a careful hand
He wiped at the tears
that ran down my face
...
____________________
Where the wild roses grow
Singers:Nick cave & Keylie Minogue
